Coraz częściej występujące choroby cywilizacyjne, jak cukrzyca, otyłość czy choroby układu krążenia, oraz starzenie się społeczeństwa to czynniki, które w znacznym stopniu wpływają na liczbę osób dotkniętych problemem trudno gojących ran. Już dziś dotyczy on 0,5 mln Polaków. I nie jesteśmy niechlubnym wyjątkiem, bo szacuje się, że w krajach uprzemysłowionych rany przewlekłe występują w przypadku 1–1,5% populacji ogólnej i 3% populacji powyżej 60. roku życia^[1]. Z tematem trudno gojących ran związanych jest wiele mitów, które powielane utrudniają zmierzenie się z tym wyzwaniem. Dziś rozprawimy się z najpopularniejszymi z nich.

Okres jesienno-zimowy nie jest łatwy dla pacjentów z trudno gojącymi ranami oraz ich opiekunów, gdyż zarówno  wychładzanie ciała jak i jego przegrzewanie nie wpływają korzystnie na regenerację skóry. O trudno gojące rany - czyli takie, których stan, pomimo odpowiedniego z nimi postępowania nie ulega przez dłuższy czas poprawie -należy zadbać kompleksowo, od zewnątrz m.in. stosując odpowiednie opatrunki, ale także od wewnątrz poprzez dostarczenie organizmowi potrzebnych składników odżywczych, wspomagających regenerację uszkodzonych tkanek.