Podwyższone stężenie cholesterolu to hipercholesterolemia, miażdżyca, a w konsekwencji zawał serca, udar mózgu. Pamiętajmy, że podwyższone stężenie cholesterolu nie boli. Pacjenci nie odczuwają tak naprawdę efektów po włączeniu leczenia hipolipemizującego, czyli obniżającego cholesterol, ale to jest taka długoterminowa lokata dla nich. Obniżając stężenie cholesterolu w wieku 40 lat pracujemy na naczyniowy wiek pacjenta i zmniejszenie ryzyka zawału serca i udaru mózgu za 10, 15, 20 lat. Dlatego tak trudno jest czasami przekonać pacjentów do leczenia zbyt wysokiego cholesterolu, bo stosują leki, ale nie doświadczają choroby. - podkreśla prof. Piotr Dobrowolski, kierownik Samodzielnej Poradni Lipidowej Narodowego Instytutu Kardiologii.

Choroby sercowo-naczyniowe odpowiadają za 17,9 milionów wszystkich zgonów rocznie na świecie. Tym samym są pierwszą przyczyną śmierci wśród mieszkańców naszego globu[1]. Co piąty chory po zawale serca w ciągu zaledwie roku doświadczy zawału ponownie[2]. Natomiast średnio co trzeci pacjent – jeśli nie będzie stosował się do zaleceń lekarza lub będzie niewłaściwie leczony – nie przeżyje kolejnych 3 lat od wypisu ze szpitala^[3]. Nie wszyscy pacjenci po zawale mają świadomość, że to objaw, nie przyczyna ich problemów zdrowotnych. Nie wiedzą również, że zawał serca wiąże się z przewlekłym leczeniem do końca życia[4].