Szybka diagnoza i włączenie nowoczesnego leczenia pozwala znacznie spowolnić progresję niepełnosprawności wywołanej SN. Wyniki najnowszych badań klinicznych potwierdzają, że okrelizumab korzystnie wpływa na hamowanie progresji SM u pacjentów z rzutowo-remisyjną i pierwotnie postępującą postacią tej choroby. Dawkowanie leku co 6 miesięcy jest wygodne dla pacjentów i korzystnie wpływa na przestrzeganie zaleceń terapeutycznych, a to również jest bardzo istotne.

Jak wynika z przygotowanego przez Polskie Towarzystwo Stwardnienia Rozsianego oraz Fundację SM-walcz o siebie raportu „Optymalizacja opieki nad pacjentami z postacią wtórnie postępującą stwardnienia rozsianego (SPMS) w Polsce”, aż 67% pacjentów z SM odczuwa zaburzenia funkcji poznawczych wywołanych atrofią mózgu, czyli zanikiem tkanki mózgowej. Problem ten dotyczy w szczególności osób z postępująca postacią stwardnienia rozsianego (SPMS), która predysponuje do szybkiego rozwoju tych zaburzeń[2].

Agencja Badań Medycznych w odpowiedzi na zlecenie Ministra Zdrowia Adama Niedzielskiego sfinansowała badanie dotyczące zastosowanie amantadyny w zapobieganiu progresji i leczeniu objawów COVID-19. Badanie ma na celu potwierdzić, czy napływające doniesienia o skuteczności wykorzystania substancji stosowanej dotychczas w leczeniu Parkinsona zapobiega również rozwojowi COVID-19. 

Z inicjatywy Polskiego Towarzystwa Stwardnienia Rozsianego i Fundacji SM – walcz o siebie! powstał pierwszy w Polsce, oparty na najnowszej wiedzy medycznej, raport poświęcony wtórnie postępującej postaci SM, który przedstawia najważniejsze aspekty tej postaci stwardnienia rozsianego z perspektywy klinicznej, systemu, organizacji służby zdrowia, potrzeb i oczekiwań pacjentów. Autorami publikacji są kluczowi polscy eksperci w zakresie stwardnienia rozsianego a patronat naukowy nad wydawnictwem objęło Polskie Towarzystwo Neurologiczne i Sekcja Stwardnienia Rozsianego i Neuroimmunologii PTN oraz Doradcza Komisja Medyczna Polskiego Towarzystwa Stwardnienia Rozsianego.

Jak wynika z przeprowadzonej przez Polskie Towarzystwo Stwardnienia Rozsianego oraz Fundację SM-walcz o siebie ankiety[1], aż 54% pacjentów zauważyło u siebie w ciągu ostatnich 12 miesięcy, niezależnie od rzutów choroby powolne pogorszenie wydolności ruchowej. Niestety tylko 12% z nich kojarzy pogorszenie funkcji motorycznych z objawami mogącymi wskazywać na proces przejścia z postaci rzutowo-remisyjnej w postać wtórnie postępującą.

Brak programów badań przesiewowych w kierunku zaburzeń funkcji poznawczych dla osób w wieku powyżej 65 lat, realizowanych przez lekarzy POZ; zbyt długi czas upływający od zgłoszenia się pacjenta do lekarza pierwszego kontaktu do zdiagnozowania choroby Alzheimera; brak centrów kompleksowej diagnostyki i leczenia tej choroby oraz katastrofalny wręcz brak miejsc w ośrodkach opiekuńczo-leczniczych to tylko niektóre z problemów, z jakimi borykają się chorzy na chorobę Alzheimera, ich opiekunowie i lekarze. Tę trudną sytuację dodatkowo skomplikowała pandemia COVID-19.

Uniwersytet Medyczny w Lublinie rozpoczął realizację badania klinicznego dedykowanego pacjentom z miastenią - chorobą autoimmunologiczną. Projekt uzyskał 26 mln zł dofinansowania w ramach pierwszego konkursu Agencji Badań Medycznych na działalność badawczo-rozwojową.

Ciągłe życie w bólu sprawia, że pacjenci są dużo bardziej narażeni na depresję, która niezauważona i nieleczona może być bardzo tragiczna w skutkach. Im większa liczba dni z migrenowym bólem głowy, tym większe prawdopodobieństwo wystąpienia depresji. Aż 11% pacjentów z migreną przewlekłą cierpi na depresję.