Po czterech latach obserwacji, chorzy leczeni podwójną immunoterapią uzyskują trwałe korzyści kliniczne w porównaniu do samodzielnej chemioterapii, przy czym korzyść ta jest większa w podgrupach pacjentów o wysokich niezaspokojonych potrzebach terapeutycznych.

Wyniki czteroletniej obserwacji dotyczące pacjentów z ekspresją PD-L1 <1% na komórkach nowotworowych oraz histologią płaskonabłonkową są szczególnie zachęcające, ponieważ wskazują, że, terapia skojarzona nadal zmniejsza ryzyko zgonu o około 30%:

• PD-L1 <1%: Wśród chorych z ekspresją PD-L1 <1% na komórkach nowotworowych, odsetek OS wynosił 23% w przypadku chorych leczonych skojarzoną podwójną immunoterapią w porównaniu do 13% chorych otrzymujących samodzielną chemioterapią, co stanowi 34% zmniejszenie ryzyka zgonu (HR 0,66; 95% CI: 0,50 do 0,86).
• Histologia płaskonabłonkowa: Spośród chorych z histologią płaskonabłonkową, po czterech latach liczba pacjentów leczonych niwolumabem w skojarzeniu z ipilimumabem i chemioterapią była dwukrotnie większa od liczby chorych, otrzymujących samodzielną chemioterapię (odpowiednio 20% i 10%). W tej grupie, skojarzenie podwójnej immunoterapii zmniejszyło ryzyko zgonu o 36% w porównaniu z chemioterapią (HR 0,64; 95% CI: 0,48 do 0,84).

CheckMate – „9LA” to otwarte, międzynarodowe, wieloośrodkowe, randomizowane badanie fazy III oceniające lek niwolumab  (360 mg Q3W) plus lek ipilimumab (1 mg/kg Q6W) w skojarzeniu z chemioterapią (dwa cykle) w porównaniu z samodzielną chemioterapią (do czterech cykli, po których następuje opcjonalna terapia podtrzymująca pemetreksedem, jeśli jest ona wymagana) jako leczenie pierwszej linii u chorych  z przerzutowym niedrobnokomórkowym rakiem płuca (NDRP), niezależnie od ekspresji PD-L1 i rozpoznania histologicznego. Chorzy w grupie eksperymentalnej (n=361) byli leczeni immunoterapią przez okres do dwóch lat lub do czasu progresji choroby, lub nieakceptowalnej toksyczności. Pacjenci w grupie kontrolnej (n=358) byli leczeni maksymalnie czterema cyklami chemioterapii z opcjonalnym leczeniem podtrzymującym pemetreksedem do momentu progresji choroby lub wystąpienia nieakceptowalnej toksyczności. Głównym punktem końcowym badania był czas przeżycia całkowitego (overall survival, OS) w populacji zgodnej z intencją leczenia (intent-to-treat, ITT). Drugorzędowe hierarchiczne punkty końcowe obejmowały czas przeżycia bez progresji choroby (PFS) i ogólny odsetek odpowiedzi (ORR), w badaniu oceniano również wskaźniki skuteczności według biomarkerów.

Rak płuca jest główną przyczyną zgonów z powodu nowotworów na świecie. Wyróżnia się dwa główne rodzaje raka płuca - raka niedrobnokomórkowego i raka drobnokomórkowego. Niedrobnokomórkowy rak płuc (NDRP) jest najczęstszym rodzajem raka płuca, stanowiąc do 84% rozpoznań. Wskaźnik przeżycia od chwili rozpoznania różni się w zależności od stopnia zaawansowania nowotworu w momencie diagnozy i rodzaju nowotworu.