HPV to wirus brodawczaka ludzkiego (ang. human papillomavirus), który występuje powszechnie i może być przenoszony poprzez kontakty seksualne lub kontakt skórny. Szacuje się, że ponad 80% populacji przechodzi w swoim życiu zakażenie wirusem HPV. Jeśli wyobrazimy sobie spotkanie 10 przyjaciółek – 8 z nich będzie zakażonych wirusem HPV przed ukończeniem 50 roku życia.

Mimo to, wirus HPV wciąż pozostaje tematem tabu. Kobietom trudno jest rozmawiać o nim z koleżanką czy siostrą, a co dopiero z lekarzem. Pokutuje mit dotyczący tego, że na raka szyjki macicy chorują tylko kobiety posiadające wielu partnerów seksualnych. Tymczasem wszystkie osoby aktywne seksualnie mogą zarazić się wirusem HPV, nawet jeśli uprawiają seks tylko z jedną osobą. Główną drogą zakażenia wirusem HPV jest kontakt z zainfekowaną tkanką, do zakażenia może dojść również poprzez dotykanie zakażonych miejsc na skórze lub przez kontakty płciowe. Wirus może być także przekazany dziecku podczas porodu, dlatego tak ważne jest jego wczesne wykrycie u ciężarnej i właściwe pokierowanie przez lekarza. Co więcej, wirus HPV przenosi się również poprzez bezpośredni kontakt ze śliną lub krwią osoby zakażonej. Należy pamiętać, że do zakażenia może dojść podczas wizyty u fryzjera, kosmetyczki, na basenie, w studiu tatuażu czy saunie. Ważne jest zatem, aby wykryć potencjalną obecność wirusa HPV jak najszybciej i wdrożyć środki ostrożności, aby nie rozprzestrzeniać go na kolejne osoby.

Wiedza nt. obecności wirusa HPV pozwala określić ryzyko zachorowania lub stwierdzić, czy mamy do czynienia ze zmianami nowotworowymi i ustalić dalsze postępowanie. Dlatego ważne jest, aby poddawać się regularnym badaniom przesiewowym w kierunku obecności wirusa HPV i raka szyjki macicy. Możliwość wczesnej i dokładnej oceny ryzyka zachorowania na raka szyjki macicy dają testy HPV-DNA, dlatego warto poprosić o jego przeprowadzenie podczas wizyty u lekarza. Powinnyśmy go wykonać raz na pięć lat. Wynik badania określa 14 typów wirusa wysokiego ryzyka, które mogą skutkować rozwojem raka szyjki macicy. Spośród nich najgroźniejszy jest typ 16 i 18.

Materiał do wykonania testu na obecność materiału genetycznego wirusa HPV pobierany jest dokładnie tak, jak do badania cytologicznego, czyli w gabinecie ginekologicznym przez lekarza lub pielęgniarkę. Za pomocą szczoteczki cytologicznej zbiera się komórki, które złuszczają się z szyjki macicy i ocenia w nich obecność DNA wirusa HPV. W rzeczywistości ta sama próbka po wykonaniu testu HPV-DNA może być użyta do badania cytologicznego dzięki czemu kobieta nie musi przychodzić po raz drugi do gabinetu ginekologicznego. Pobrany materiał jest przesłany do laboratorium, w którym zostaje przebadany. Narodowy Instytut Onkologii – Państwowy Instytut Badawczy im. Marii Skłodowskiej-Curie w Warszawie przeprowadził pilotaż badań HPV-DNA (testy HPV-DNA oraz badanie cytologiczne). Jego wyniki potwierdzają, że badania HPV-DNA powinny zostać włączone do screeningu badań przesiewowych raka szyjki macicy.

W większości wypadków organizm sam jest w stanie wyeliminować wirusa po zakażeniu i nie dochodzi do tzw. zakażenia przewlekłego. Często nawet nie wiemy o tym, że jesteśmy zakażeni, bo nie odczuwamy żadnych objawów. Do tej pory zidentyfikowano ponad 100 typów wirusa HPV. Nie wszystkie typy powodują poważne problemy zdrowotne – niektóre z nich są przyczyną powstawania jedynie brodawek skórnych, tzw. kurzajek czy brodawek narządów płciowych tzw. kłykcin kończystych.

– Wykrycie wirusa brodawczaka ludzkiego (HPV) nie jest równoznaczne z tym, że kobieta ma raka szyjki macicy (RSM). To jedynie informacja, że jest w grupie podwyższonego ryzyka, u której może rozwinąć się nowotwór. Nie każda osoba zakażona HPV zachoruje więc na raka. Jednak w niektórych przypadkach, jeśli infekcja utrzymuje się i pozostaje niewykryta, może doprowadzić do rozwoju stanów przedrakowych, a w konsekwencji raka szyjki macicy. Choroba wykryta na tym etapie wymaga specjalistycznej diagnostyki i leczenia, o którym decyduje lekarz, najczęściej ginekolog onkolog – wyjaśnia prof. dr hab. n. med. Robert Jach, prezes Polskiego Towarzystwa Kolposkopii i Patofizjologii Szyjki Macicy.

– Polska ma nadal zbyt wysokie na tle Europy wskaźniki zachorowalności i umieralności z powodu RSM. Każdego dnia 6 do 10 Polek słyszy diagnozę – rak szyjki macicy. Za rozwój tego nowotworu w ponad 90% przypadków odpowiadają wysokoonkogenne typy HPV. Rak szyjki macicy jest drugim w kolejności co do częstotliwości występowania nowotworem narządów płciowych kobiet. Wiemy, że w większości przypadków raka płaskonabłonkowego, gruczołowego i gruczołowo-płaskonabłonkowego obecny jest materiał genetyczny wirusa HPV, który stanowi czynnik niezbędny do ich rozwoju. Mamy jednak narzędzia, by zapobiegać wzrostowi, a wręcz istotnie zmniejszyć liczbę zachorowań, w znaczącym populacyjnie odsetku eliminując ich główną przyczynę – infekcję wirusem HPV. Możemy to osiągnąć dzięki skutecznej profilaktyce pierwotnej – szczepionkom przeciwko HPV oraz profilaktyce wtórnej – przede wszystkim testom skriningowym o wysokiej czułości. To właśnie test wykrywający DNA 14 wysokoonkogennych typów HPV istotnie poprawia szansę na postawienie wczesnej diagnozy. Skrining HPV-zależny w porównaniu z cytologią zwiększa o 60-70% ochronę przed rakiem szyjki macicy – dodaje prof. dr hab. n. med. Robert Jach.

Szczepienie przeciw HPV zapobiega zakażeniu się wirusem, a w dalszej perspektywie chroni przed wystąpieniem niektórych chorób nowotworowych oraz brodawek narządów płciowych. Skuteczność szczepień jest bardzo wysoka. Po 10 latach programów szczepień przeciw HPV, kraje prowadzące szczepienia odnotowały 90% redukcję infekcji wirusem HPV typu 6, 11, 16 i 18 oraz 90% zmniejszenie zachorowalności na brodawki narządów płciowych. Ponadto aż o 85% zmniejszyła się liczba patologii wysokiego stopnia szyjki macicy. W Polsce powszechne, dobrowolne i darmowe szczepienia przeciw wirusowi HPV dzieci w wieku 12 i 13 lat są realizowane od 1 czerwca 2023 roku.


źródło: materiał prasowy