Operacja bariatryczna lub utrata masy ciała jest zalecana u osób z ciężką lub umiarkowaną otyłością, z przewlekłymi schorzeniami związanymi z otyłością, w tym cukrzycą i nadciśnieniem (wysokie ciśnienie krwi). Wiele dowodów przemawiających za tym zaleceniem pochodzi z badań obserwacyjnych, w których pacjenci z otyłością od umiarkowanej do ciężkiej, którzy przeszli pewne formy operacji odchudzania, wydają się żyć dłużej niż pacjenci, którzy byli podobnie otyli, ale nie przeszli operacji odchudzania. Badania te nie mogą wykluczyć, że pacjenci po operacji odchudzania mogą być zdrowsi w sposób, którego nie możemy łatwo zmierzyć. W większości tych badań nie sprawdzano, czy wiek, w którym wykonana jest operacja, ma znaczenie; innymi słowy, nie wiadomo, czy lepiej jest mieć operację w młodszym wieku.

Porównanie ryzyka zgonu w perspektywie długoterminowej między pacjentami, którzy przeszli operację odchudzania, a podobnymi pacjentami, którzy nie przeszli operacji odchudzania. Naukowcy zbadali również, czy wiek, w którym pacjenci przechodzą operację utraty wagi, wpływa na różnicę w ryzyku śmierci między obiema grupami.

Ponad 13 000 dorosłych z otyłością od umiarkowanej do ciężkiej, którzy przeszli operację odchudzania i ponad 13 000 dopasowanych pacjentów, którzy kwalifikowali się do operacji, ale nie przeszli operacji w okresie obserwacji badania.

Pacjenci, którzy przeszli operację odchudzania w Ontario w Kanadzie w latach 2010-2016 zostali zidentyfikowani i dopasowani do pacjentów widzianych w sieci skierowań do podstawowej opieki zdrowotnej przy użyciu danych z administracyjnych i elektronicznych kart zdrowia.

Po średnio niecałych 5 latach obserwacji w grupie operacyjnej odnotowano 197 zgonów (1,4%), a w dopasowanej grupie niechirurgicznej 340 zgonów (2,5%). Po uwzględnieniu różnic między pacjentami poddanymi operacji odchudzania a dopasowanymi pacjentami, którzy nie przeszli operacji, przełożyło się to na 32% zmniejszenie ryzyka zgonu w okresie badania. Różnica w ryzyku zgonu między obiema grupami była większa wśród osób starszych i bardziej otyłych. Całkowita śmiertelność u pacjentów w wieku 55 lat i starszych wynosiła 2,8% u pacjentów chirurgicznych (tj. 87 z tych pacjentów zmarło) i 6,1% u pacjentów, którzy nie mieli operacji (tj. 188 z tych pacjentów zmarło). U pacjentów w wieku 44 lat i młodszych ogólna śmiertelność nie różniła się statystycznie. Stan ten wynosił 0,7% u pacjentów operowanych (tj. 46 z tych pacjentów zmarło) w porównaniu z 0,9% u pacjentów, którzy nie mieli operacji (czyli 58 z tych pacjentów zmarło). Po uwzględnieniu mierzalnych różnic między pacjentami operowanymi i niechirurgicznymi, pacjenci w wieku 55 lat i starsi mieli o 48% mniejsze ryzyko zgonu niż dopasowani pacjenci, którzy nie mieli operacji.

Inne różnice, których naukowcy nie uwzględnili między pacjentami, którzy przeszli operację, a tymi, którzy jej nie wykonali, mogą być częściowo odpowiedzialne za zmienność obserwowanego ryzyka zgonu przypisywaną operacji.

Operacja utraty wagi wiąże się z mniejszym ryzykiem zgonu w dłuższej perspektywie, a ta potencjalna korzyść może być większa w przypadku osób, które mają operację w starszym wieku.