Choroba niedokrwienna serca - NFZ publikuje nowy raport

Opublikowane 27 kwietnia 2020
Choroba niedokrwienna serca - NFZ publikuje nowy raport
Z okazji Tygodnia dla Serca, Narodowy Fundusz Zdrowia opublikował raport dotyczący choroby niedokrwiennej serca (ChNS). Raport przedstawia dane dotyczące choroby niedokrwiennej serca. Przedstawiono informacje o epidemiologii w Polsce i Europie oraz czynnikach ryzyka. Na podstawie danych NFZ zaprezentowano analizę zrefundowanych świadczeń w tym m.in. epidemiologii rejestrowanej OZW, rehabilitacji kardiologicznej w OZW czy programie KOS-zawał.
Podsumowanie głównych treści raportu:
  • Według danych Institute for Health Metrics and Evaluation (IHME), w 2017 r. w Polsce na chorobę niedokrwienną serca (ChNS) chorowało 1,6 mln osób (4,2% populacji, 0,7 p.p. więcej niż w Unii Europejskiej).
  • Do głównych modyfikowalnych czynników ryzyka ChNS zalicza się nadciśnienie tętnicze, zaburzenia lipidowe, palenie tytoniu, nadwagę i otyłość, niewłaściwą dietę, cukrzycę, nadużywanie alkoholu, niską aktywność fizyczną i czynniki psychospołeczne.
  • Świadczenia z powodu ChNS udzielono w 2019 r. 1,2 mln dorosłych osób. Liczba pacjentów była o 22% niższa w 2019 r. niż w 2014 r. Spadek dotyczył głównie pacjentów, którym świadczenia z powodu ChNS udzielono w podstawowej opiece zdrowotnej (w 2019 r. liczba pacjentów była o 35% niższa niż w 2014 r.).
  • Wartość refundacji świadczeń z powodu ChNS wyniosła blisko 2 mld zł w 2019 r. i była o 529 mln zł (21%) niższa niż w 2014 r. 
  • W 2019 r. odnotowano 103 tys. przypadków ostrych zespołów wieńcowych, o 19% mniej niż w 2014 r. Spadek liczby przypadków OZW dotyczył głównie niestabilnej dławicy piersiowej (UA), dla której liczba przypadków była o 55% niższa w 2019 r. niż w 2014 r. Liczba zawałów mięśnia sercowego wzrastała (w 2019 r. 9% więcej przypadków niż w 2014 r.) i wzrost ten wynikał ze zmian struktury demograficznej pacjentów.
  • Odsetek przypadków OZW rehabilitowanych kardiologiczne stale wzrastał w latach 2014– 2019. W 2019 r. rehabilitację w ciągu 14 dni od daty przyjęcia miało 5% przypadków OZW, w ciągu 60 dni 25%, a w ciągu 90 dni 28% (odpowiednio o 2,3 p.p., 9,0 p.p i 9,4 p.p. więcej niż w 2014 r.). 
  • Od 2017 r. funkcjonuje program kompleksowej opieki po zawale mięśnia sercowego KOSzawał. Liczba ośrodków realizujących program stale wzrastała i w grudniu 2019 r. świadczenia udzielało 60 świadczeniodawców. W 2019 r. świadczenia w programie udzielono 19,6 tys. pacjentów i wartość refundacji świadczeń wyniosła 197 mln zł. Spośród 9,4 tys. pacjentów, którym świadczenie w ramach KOS-zawał udzielono w 2018 r., 76% miało rehabilitację kardiologiczną, z czego 5,2 tys. (74% pacjentów poddanych rehabilitacji kardiologicznej) rozpoczęło rehabilitację w ciągu 14 dni od daty wypisu ze szpitala z powodu zawału.
  • W 2019 r. chorobowość rejestrowana przewlekłej choroby niedokrwiennej serca (liczba pacjentów, którzy mieli w latach 2016–2019 udzielone co najmniej jedno świadczenie z rozpoznaniem głównym lub współistniejącym przewlekłej ChNS, którzy żyli na koniec 2019 r.) wyniosła ponad 2,5 mln osób i była o 14% niższa niż w 2014 r. 
  • Śmiertelność pacjentów z OZW malała w latach 2014–2018. W przypadku niestabilnej dławicy piersiowej śmiertelność 30-dniowa wyniosła w 2018 r. 1,1%, a roczna 4,5% (odpowiednio o 0,2 p.p. i 0,7 p.p. mniej niż w 2014 r.). Standaryzowane wskaźniki śmiertelności wskazują, że spadek śmiertelności w UA i zawałach serca wynika z innych czynników niż zmiany w strukturze pod względem płci, wieku i typu zawału.
  • Analiza śmiertelności pacjentów leczonych angioplastyką wieńcową (PCI) w 2018 r., dla których było to pierwsze OZW od 3 lat i którzy przeżyli okres 60 dni od daty przyjęcia z powodu OZW wskazuje, że pacjenci objęci rehabilitacją kardiologiczną w ciągu 60 dni od daty wypisu mieli wyższe prawdopodobieństwo przeżycia niż pacjenci nie objęci w tym czasie rehabilitacją kardiologiczną, niezależnie od rodzaju OZW i grupy wiekowej.
  • Dla pacjentów, którzy byli hospitalizowani z powodu zawału serca w 2012 r. prawdopodobieństwo wystąpienia niewydolności serca (definiowane jako udzielone świadczenie z rozpoznaniem głównym lub współistniejącym niewydolności serca) w ciągu 7 lat od zawału wynosiło 46%, było wyższe w przypadku kobiet niż mężczyzn i wzrastało wraz z wiekiem pacjenta— w przypadku osób w wieku 75 lat i więcej w momencie zawału prawdopodobieństwo wystąpienia niewydolności serca w ciągu 7 lat wyniosło 75%. Dodatkowo, prawdopodobieństwo wystąpienia niewydolności serca było wyższe dla osób, które nie miały rehabilitacji kardiologicznej w ciągu 60 dni od zawału serca. 

Pełna treść raportu dostępna pod linkiem: