Zespół ratowników łączy się z lekarzem z najbliższego SOR, który dokonuje oceny stanu pacjenta i podejmuje decyzję o przewiezieniu pacjenta do szpitala lub zaleca inną ścieżkę opieki. Pozwala to leczyć dużą część pacjentów w domu lub przekierować ich do innych ośrodków, takich jak poradnia specjalistyczna czy podstawowej opieki zdrowotnej.

W ciągu pierwszego miesiąca działania programu zaobserwowano, że 71% skutecznie zostało objętych opieką w domu chorego. Pozwala to odciążyć oddziały ratunkowe, które są przytłoczone liczbą pacjentów, którzy mogliby uzyskać pomoc w innym miejscu. Przeciążenie SOR-ów powoduje zagrożenie, że pacjenci realnie wymagający opieki w oddziale ratunkowym uzyskają ją z opóźnieniem i na nieadekwatnym poziomie. Nadużywanie SOR-ów przyczynia się do spadku jakości świadczonej opieki dla wszystkich pacjentów oraz generuje ogromne koszty, przez co niemożliwe jest kierowanie środków tam, gdzie przyniosłyby one korzyści dla pacjentów i systemu.

Schenectady nie jest pierwszym miastem w USA, które dzięki zastosowaniu telemedycyny stara się przekierować ruch chorych z SOR do innych gałęzi systemu. W wielu amerykańskich miastach powstają podobne systemy usprawniające system ratownictwa medycznego, jednocześnie zachowując jakość opieki nad pacjentami wymagającymi realnej pomocy.

 

Opracowano na podstawie:
https://mhealthintelligence.com/news/ny-city-uses-telehealth-to-curb-er-traffic-improve-care-coordination