Nietrzymanie moczu (NTM) stanowi jeden z bardziej rozpowszechnionych problemów współczesnego świata - przyjmuje się, że w krajach rozwiniętych dotyczy przynajmniej 10 proc. społeczeństwa. W Polsce nadal brak wiarygodnych statystyk. Szacuje się co prawda, że problem dotyka około 2,5 mln osób, w większości kobiet, jednak prawdziwe liczby mogą być znacznie wyższe, gdyż intymny charakter schorzenia utrudnia zebranie rzetelnych danych.

 

Mimo wielu kampanii edukacyjnych NTM nadal uznawane jest za temat tabu, dlatego tak ważne jest budowanie świadomości w zakresie czynników ryzyka, objawów i sposobów jego leczenia.

- Okazją do szerzenia wiedzy w tym zakresie jest właśnie Światowy Tydzień Kontynencji - mówiła Anna Sarbak, Prezes Stowarzyszenia „UroConti”. - Cieszymy się, że po dwóch latach zamknięcia w domach mogliśmy znowu spotkać się na Ogólnopolskiej Konferencji, wymienić doświadczenia, poznać najnowsze trendy i uczestniczyć w merytorycznych dyskusjach.

 

Nietrzymanie moczu, głównie występujące w trzech typach (wysiłkowe, z prać naglących i mieszane) w sposób znaczący wpływa na jakość życia chorych, ogranicza ich aktywność zawodową i życie towarzyskie, prowadzi do całkowitej izolacji ze społeczeństwa, a w skrajnych przypadkach do depresji a nawet prób samobójczych. Może być objawem wielu schorzeń. Dlatego kluczowa dla powodzenia terapii jest prawidłowo wykonana diagnostyka, która dokładnie określi rodzaj i przyczynę nietrzymania moczu, umożliwi wdrożenie skutecznego leczenia, uzupełnionego właściwą rehabilitacją.

- Fizjoterapia powinna rozpocząć się niemal równolegle z postawieniem diagnozy - mówiła Kinga Religa-Popiołek, fizjoterapeutka urologiczna, Wiceprezes Małopolskiego Oddziału Stowarzyszenia Osób z NTM „UroConti”. - Kluczem do sukcesu terapii jest jej kompleksowość, czyli ścisła współpraca między lekarzem a fizjoterapeutą. 

Zgodnie z kryteriami WHO, inkontynencja moczu (nietrzymanie moczu, NTM) ma status choroby cywilizacyjnej. I właśnie takim chorobom oraz ich związkom z nietrzymaniem moczu poświęcona była druga sesja Ogólnopolskiej Konferencji Stowarzyszenia „UroConti” zatytułowana „NTM a choroby cywilizacyjne”. Zaproszeni goście poruszali między innymi temat cukrzycy, nowotworów, otyłości, a także wpływu pandemii na stan psychiczny Polaków. W sesji wzięli udział m.in. prof. dr hab. n. med. Katarzyna Wieczorowska-Tobis, lekarz geriatra, Przewodnicząca Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Gerontologicznego, dr n. med. Andrzej Przybyła, lekarz urolog, Wiceprezes Zarządu Medical Continence Centers S.A. oraz  lek. med. Honorata Błaszczyk, lekarz rodzinny, Wiceprezes Łódzkiego Oddziału Kolegium Lekarzy Rodzinnych w Polsce.

Uczestnicy trzeciej sesji w swojej dyskusji nawiązali do hasła przewodniego tegorocznego WCW - jak rozmawiać
o trudnych tematach. W sesji zatytułowanej „Porozmawiajmy jak kobieta z kobietą” próbowali odpowiedzieć na pytanie, czy jest to możliwe w relacjach międzypokoleniowych. W sesji wzięły udział m. in. prof. dr hab. n. med. Beata Wojszel, lekarz geriatra, Kierownik Kliniki Geriatrii Uniwersytetu Medycznego w Białymstoku, dr n. o zdrowiu Aleksandra Tomaszek, psycholog kliniczny i psychotraumatolog, wykładowca na Wydziale Nauk o Zdrowiu Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego oraz Joanna Hain-Listewnik, z Fundacji TZMO „Razem Zmieniamy Świat”.

Podczas Konferencji odbyło się także Walne Zebranie Stowarzyszenia Osób z NTM „UroConti”, po którym delegaci wystosowali list otwarty do ministra zdrowia, Adama Niedzielskiego.

- Chcielibyśmy w nim podziękować za zmiany wprowadzane w obszarach dla nas istotnych, jak choćby zwiększenie od 1 grudnia ub. r. limitów finansowych w refundacji środków absorpcyjnych, objęcie programem lekowym pacjentów z opornym na kastrację rakiem gruczołu krokowego, u których nie wystąpiły jeszcze przerzuty czy dodanie do katalogu świadczeń gwarantowanych chirurgicznego leczenia raka stercza z użyciem robota - wymieniała Elżbieta Żukowska, Sekretarz Zarządu Głównego „UroConti”. Wyraziła nadzieję, że zmiany będą dobrą prognozą na przyszłość dla osób dotkniętych chorobami układu moczowo-płciowego. Zwróciła także uwagę na niezaspokojone ciągle potrzeby pacjentów i podkreśliła, że postulaty środowisk pacjenckich mają na celu uzyskanie takiego wsparcia od państwa, jakie mają pacjenci w innych krajach Unii Europejskiej.